Johannes 11

₁No wie der ien siik: Lazarus út Betanië, it doarp fan Maria en har suster Marta. ₂Dat wie deselde Maria dy’t de Hear mei mirre salve hat en syn fuotten mei har hier ôfdroege hat; Lazarus, dy’t siik lei, wie har broer. ₃En de susters stjoerden Him boadskip: O Hear, no is jo freon siik. ₄Doe’t Jezus dat hearde, sei Er: Dy sykte rint net út op ’e dea, mar dy is ta Gods eare, dat de Soan fan God dêrtroch ferhearlike wurde mei. ₅En Jezus hie Marta, mei har suster en mei Lazarus leaf. ₆Mar doe’t Er heard hie, dat Lazarus siik wie, bleau Er dochs noch twa dagen op it plak dêr’t Er wie. ₇Doe earst sei Er tsjin syn learlingen: Lit ús wer nei Judéa gean. ₈Rabby, seinen de learlingen tsjin Him, koartby besochten de Joaden Jo te stiennigjen en geane Jo dêr no wer hinne? ₉Jezus antwurde: Binne der gjin tolve oeren yn ’e dei? As men oerdeis op ’en paad is, sil men net stroffelje, omdat men it ljocht fan dizze wrâld sjocht; ₁₀mar as men by nacht op ’en paad is, stroffelet men al, omdat men gjin ljocht hat. ₁₁Sa spriek Er en neitiid sei Er tsjin harren: Us freon Lazarus sliept; mar Ik gean dêrhinne om him wekker te meitsjen. ₁₂Doe antwurden de learlingen: Hear, as er sliept, sil er wer better wurde. ₁₃Jezus hie it hân oer syn dea; mar sij mienden, dat Er it oer gewoan sliepen hie. ₁₄Doe sei Jezus planút tsjin harren: Lazarus is stoarn; ₁₅en Ik bin bliid om jimme, dat Ik dêr op dat stuit net wie, want sadwaande sille jimme leauwe; mar lit ús nei him ta gean. ₁₆Tomas – dy’t ‘Twilling’ hiet – sei doe tsjin ’e oare learlingen: Lit ús meigean, om mei Him te stjerren!

₁₇Doe’t Jezus dêr oankaam, die it Him bliken, dat Lazarus al trije dagen yn it grêf lein hie. ₁₈No lei Betanië tichte by Jeruzalem, sa’n foech trije kilometer der ôf. ₁₉Hiel wat Joaden wienen by Marta en Maria foar roubeklach fanwegen it ferstjerren fan har broer. ₂₀Doe’t Marta dan hearde dat Jezus der oankaam, gong se Him yn ’e mjitte; mar Maria bleau yn ’e hûs sitten. ₂₁En Marta sei tsjin Jezus: Hear, hienen Jo hjir mar west, dan wie myn broer net stoarn. ₂₂Mar ek no noch wit ik, dat God Jo alles jaan sil dêr’t Jo Him om freegje. ₂₃Jezus sei tsjin har: Jo broer sil ferrize! ₂₄Marta antwurde: Ik wit wol, dat er ferrize sil, by de opstanning op ’e lêste dei. ₂₅Jezus sei tsjin har: Ik bin de opstanning en it libben; dy’t yn My leaut, sil libje, ek al is er stoarn; ₂₆en elk dy’t libbet en yn My leaut, sil yn der ivichheid net stjerre; leauwe jo dat? ₂₇Marta antwurde: Ja Hear, ik bin der wis fan, dat Jo de Messias binne, de Soan fan God, dy’t yn ’e wrâld komme sil.

₂₈En doe’t se dat sein hie, gong se fuort om har suster Maria te roppen; súntsjes sei se tsjin har: De Master is der en Hy lit dy roppe. ₂₉Maria kaam hastich oerein doe’t se dat hearde, en rûn nei Him ta; ₃₀want Jezus wie it doarp noch net yngien, mar Hy stie noch op it plak dêr’t Marta Him temjitte kommen wie. ₃₁Doe’t no de Joaden dy’t by har yn ’e hûs op roubeklach wienen, seagen, dat Maria ynienen oereinkaam en derút rûn, gongen se har achternei, fan gedachten, dat se nei it grêf ta soe om dêr te skriemen. ₃₂Maria dan kaam op it plak dêr’t Jezus wie, en doe’t se Him seach, foel se foar Him op ’e knibbels, mei de wurden: Hear, hienen Jo hjir mar west, dan wie myn broer net stoarn.

₃₃Doe’t Jezus seach, dat se skriemde en de Joaden dy’t mei har kommen wienen ek, fleach it Him oan en waard Er tige oandien. ₃₄Hy sei: Wêr hawwe jimme him dellein? Se seinen tsjin Him: Kom mei Hear, en sjoch. ₃₅De triennen kamen Jezus yn ’e eagen. ₃₆Doe seinen de Joaden: Sjoch ris, hoe wiis Er mei him wie. ₃₇Mar der wienen ek guon by, dy’t seinen: Hie Hy, dy’t de bline man it ljocht yn ’e eagen jûn hat, ek net keare kinnen, dat dizze man stoar? ₃₈Doe fleach it Jezus wer oan en Hy rûn nei it grêf – dat wie in spelonk, en der lei in stien foar – ₃₉en Hy sei: Helje dy stien derwei! Marta, de suster fan ’e ferstoarne, sei: O Hear, mar der is lucht by! It is no al de fjirde dei! ₄₀Jezus sei tsjin har: Haw Ik jo net sein, dat jo de gloarje fan God sjen sille, as jo mar leauwe? ₄₁Doe hellen se de stien derwei. Jezus sloech de eagen omheech en sei: Heit, Ik tankje Jo dat Jo nei My harke hawwe. ₄₂Ik wist wol, dat Jo altyd nei My harkje; mar om it folk hjir om hinne, haw Ik dat sein, dat se leauwe meie, dat Jo My stjoerd hawwe. ₄₃Nei dy wurden rôp Er withoe lûd: Lazarus, kom derút! ₄₄En de ferstoarne kaam derút, syn hannen en fuotten yn wynsels bebûn; syn gesicht wie mei in switdoek omwuolle. Jezus sei tsjin harren: Meitsje him los en lit him fuortgean.

₄₅Doe begûnen ferskate fan ’e Joaden, dy’t nei Maria tagien wienen en sjoen hienen wat Er dien hie, yn Him te leauwen; ₄₆mar guon fan harren gongen nei de Fariseeërs en fertelden harren, wat Jezus dien hie. ₄₇Doe rôpen de hegeprysters en de Fariseeërs de Hege Rie byinoar en seinen: Hoe moatte wy hjir mei oan? Want dy man docht sa folle tekens! ₄₈As wy Him sa gewurde litte, sil it hiele folk yn Him leauwe en dan komme de Romeinen om ús de stêd en it lân beide te ûntnaderjen. ₄₉Ien fan harren, Kajafas, dy’t dat jiers hegepryster wie, sei tsjin harren: Jimme begripe der neat fan; ₅₀jimme hawwe net foar ’t ferstân, dat it yn jimme eigen belang is, dat ien man foar it folk stjert en net it hiele folk omkomt. ₅₁Dat sei er net út himsels, mar omdat er dat jiers hegepryster wie, foarsei er, dat Jezus foar it folk stjerre soe, ₅₂en net allinne foar it folk, mar ek om de bern fan God, dy’t rûnom fersille binne, byinoar te bringen. ₅₃Sûnt dy dei stie har beslút fêst dat se Him fan kant meitsje soenen.

₅₄Sadwaande koe Jezus Him net mear frij ûnder de Joaden bewege, mar Hy gong dêr wei nei in oarde deun by de woestyn, nei in stêd dy’t Efraïm hjit en dêr hâlde Er ta mei syn learlingen. ₅₅It rûn wer nei it Joadske Peaskefeest en gâns minsken fan bûten de stêd gongen foartiid al op nei Jeruzalem, om harsels foar it feest te suverjen. ₅₆De lju sochten om Jezus en hienen it der mei-inoar oer, wylst se yn ’e timpel wienen: Wat tinkt jimme? Soed er net op it feest komme? ₅₇Want de hegeprysters en de Fariseeërs hienen oarder jûn, dat as ien te witten kaam wêr’t Er wie, hy dat oanbringe moast; dan koenen se Him oppakke.