Johannes 10

₁Wiswier, wiswier, Ik sis jimme, dy’t net troch de doar ta de skieppekoai ynkomt, mar der oars earne wei ynklimt, dat is in dief en in rover; ₂mar dy’t der troch de doar ynkomt, dat is de hoeder fan ’e skiep. ₃Foar him docht de doarwachter iepen en de skiep hearre nei syn lûd; hy ropt syn eigen skiep by de namme en driuwt se der út. ₄Wannear’t er syn skiep der allegearre útdreaun hat, giet er foar harren út en de skiep komme achter him oan, omdat se syn lûd kenne; ₅mar in frjemden-ien sille se grif net achternei komme, nee, se sille by him wei rinne, omdat se it lûd fan frjemden net kenne.

₆Mei dat byld spriek Er ta harren: mar sy begriepen net wat Er harren sizze woe. ₇Dêrom sei Jezus nochris: Wiswier, wiswier, Ik sis jimme: Ik bin de doar foar de skiep. ₈It binne allegearre dieven en rovers, dy’t (foar My) kommen binne; en de skiep hawwe net nei har harke. ₉Ik bin de doar; as ien troch My yngiet, sil er behâlden wurde en hy sil yngean en útgean en weide fine. ₁₀In dief komt inkeld en allinne om te stellen en te slachtsjen en te ferneatigjen: Ik bin kommen, dat se libben en oerfloed hawwe meie.

₁₁Ik bin de goede Hoeder. De goede Hoeder jout syn libben foar de skiep; ₁₂(mar) de arbeider, dy’t gjin echte hoeder is, dy’t gjin eigener is fan ’e skiep, as dy de wolf oankommen sjocht, naait er út en lit de skiep oan har lot oer – en de wolf skuort se mei en jaget se útinoar, – ₁₃want it is in arbeider en de skiep kinne him net safolle skele. ₁₄Ik bin de goede Hoeder, Ik ken myn skiep en myn skiep kenne My, ₁₅lykas de Heit My ken en Ik de Heit ken; en Ik jou myn libben foar de skiep. ₁₆Ik haw ek noch oare skiep, dy’t net yn dizze koai hearre. Dy moat Ik der ek byhelje; se sille nei myn lûd hearre en dan sil it wurde: ien keppel mei ien hoeder. ₁₇Dêrom hat de Heit My leaf, omdat Ik myn libben jou, om it letter werom te nimmen. ₁₈Net ien krijt it My ôf, mar Ik jou it út Mysels. Ik haw de folmacht krige om it te jaan, mar ek om it werom te nimmen: dy opdracht haw Ik fan myn Heit meikrige.

₁₉Oer dy wurden wienen de Joaden it wer lang net iens. ₂₀Party fan harren seinen: Hy hat in kweageast yn Him, Hy is net wiis; wêrom harkje jimme nei Him? ₂₁Oaren seinen: Dat binne gjin wurden fan ien dy’t in kweageast yn Him hat; kin in kweageast dan blinen it ljocht yn ’e eagen jaan?

₂₂Yn dy tiid waard der yn Jeruzalem it timpelynwijingsfeest fierd; it wie by ’t winter. ₂₃En Jezus rûn yn ’e timpel om, yn ’e pyldergong fan Salomo. ₂₄Doe krongen de Joaden om Him hinne en seinen tsjin Him: Hoe lang sille Jo ús no noch yn spanning hâlde? As Jo de Messias binne, sis it ús dan planút! ₂₅Jezus antwurde harren: Ik haw it jimme al sein, mar jimme leauwe it net; alles wat Ik doch yn namme fan myn Heit, dat pleitet foar My; ₂₆mar jimme leauwe it net, omdat jimme net by myn skiep hearre. ₂₇Myn skiep hearre nei myn lûd, en Ik ken harren; se komme achter My oan, ₂₈en Ik jou harren it ivige libben; se sille yn der ivichheid net ferlern gean, net ien sil se My ûntskuorre. ₂₉Wat de Heit my jûn hat, is mear wurdich as al it oare, en net ien kin it myn Heit ûntskuorre. ₃₀Myn Heit en Ik binne ien.

₃₁Wer krigen de Joaden stiennen op om Him te stiennigjen. ₃₂Jezus joech harren te hâlden: Ik haw jimme safolle goeds sjen litten dat myn Heit bewurke hat; wat haw Ik dan dien, dat jimme My stiennigje wolle? ₃₃De Joaden antwurden Him: Net om wat goeds wolle wy Jo stiennigje, mar om godslastering, omdat Jo, dy’t in minske binne, Josels foar God útjouwe. ₃₄Jezus antwurde harren: It stiet dochs sa yn jimme wet beskreaun: Ik haw sein: Jimme binne goaden? ₃₅De Skrift neamt dy lju dus goaden, dêr’t Gods wurd foar ornearre is – de Skrift, dêr’t neat fan ôfdien wurde kin –; ₃₆sizze jimme dan fan Him, dy’t troch syn Heit hillige en yn ’e wrâld stjoerd is: Jo sprekke godslastering! omdat Er sein hat: Ik bin de Soan fan God? ₃₇As it it wurk fan myn Heit net is dat Ik doch, leau My dan net; ₃₈mar as it syn wurk al is – sels al leauwe jimme My net, leau dan dochs yn dat wurk, dat jimme witte en ferstean meie, dat myn Heit yn My is en Ik yn myn Heit. ₃₉Doe besochten se wer om Him op te pakken; mar Hy ûntkaam harren.

₄₀En Hy gong wer oer de Jordaan, nei it plak dêr’t Johannes yn ’t earstoan de minsken doopt hie en dêr bleau Er. ₄₁Frijwat minsken kamen by Him en seinen: Johannes hat wol gjin inkeld teken dien, mar wat Johannes fan dy man sei, wie allegearre wier. ₄₂Op dat plak begûnen in hopen minsken yn Him te leauwen.