Hannelingen 24

₁Fiif dagen letter kaam de hegepryster Ananias del mei in stikmannich fan de âldsten en in advokaat Tertullus, dy’t by de goeverneur in oanklacht tsjin Paulus ynbrochten. ₂Dy waard foarroppen en doe begûn Tertullus syn beskuldiging mei de wurden: Dat wy folop frede krige hawwe troch jo en dat dit folk safolle ferbetteringen te tankjen hat oan jo goede soargen, Eksellinsje Felix, ₃dat wolle wy altyd en oeral mei grutte tankberheid meistimme. ₄Mar ik wol jo net te lang ophâlde. Dêrom fersykje ik jo, ynskiklik dat jo binne, ús oan te hearren; wy sille it koart meitsje. ₅It hat ús bliken dien, dat dizze man in pest is en dat er ûnder alle Joaden yn ’e hiele wrâld strideraasjes geande makket en sels ien fan ’e kopstikken fan ’e sekte fan ’e Nazoreeërs is. ₆Hy hat ek noch besocht om de timpel te ûntwijen, mar wy hawwe him oppakt. [ ₇] ₈As jo him útfreegje, kinne josels mear fan him gewaar wurde oer al dy dingen dêr’t wy him fan beskuldigje. ₉Ek de Joaden foelen him by en hâlden út dat it sa wie.

₁₀Doe’t de goeverneur him in teken jûn hie dat er sprekke mocht, joech Paulus dit beskie: Omdat ik wit dat jo al safolle jierren rjochter oer dit folk binne, ferantwurdzje ik my fol betrouwen foar jo. ₁₁Jo kinne it neifreegje: it is net mear as tolve dagen lyn dat ik nei Jeruzalem gien bin om te oanbidden. ₁₂En se hawwe net fan my sjoen, dat ik oan it striden wie mei de iene of de oare, of in kloft folk byinoar helle, yn ’e timpel net, yn ’e synagogen net en likemin yn ’e stêd, ₁₃en se kinne jo dan ek gjin inkeld bewiis bybringe fan de dingen dêr’t se my no fan beskuldigje. ₁₄Ik wol jo dit wol tajaan, dat ik de God fan ’e foarâlden tsjinje neffens de leare dy’t sy sektarysk neame; mar ik leau alles wat der yn ’e wet en de profeten skreaun stiet, ₁₅en ik ferwachtsje itselde fan God dêr’t dizze lju sels op hoopje: dat der in ferrizenis wêze sil fan rjochtfeardigen en ûnrjochtfeardigen. ₁₆Dêrom doch ik myn bêst om altyd in suver gewisse te hawwen foar God en foar de minsken.

₁₇No wie ik nei gâns jierren weromkommen om myn folk jeften foar de earmen te bringen en om te offerjen. ₁₈Dêr wie ik mei dwaande, doe’t se my yn ’e timpel troffen en der wie net folle folk of trelit om my hinne. ₁₉De lju dy’t my troffen, wienen Joaden út Asia. Dy moasten hjir foar jo stean om my te beskuldigjen, as se wat op my tsjin hawwe mochten. ₂₀Of lit oars dizze lju sels sizze, oan watfoar misdie se my skuldich befûn hawwe doe’t ik foar de Hege Rie stie, ₂₁of it soe dat iene wurd wêze moatte, dat ik yn har fermidden útroppen haw: Om de opstanning fan ’e deaden stean ik hjoed by jimme foar ’t rjocht.

₂₂Doe dielde Felix, dy’t aardich wat wist fan de nije rjochting harren mei dat er de saak ferstelde; hy sei: As kolonel Lysias hjir komt, sil ik oer jimme saak útspraak dwaan. ₂₃Hy joech de kapteins oarders, Paulus wol fêst te hâlden, mar yn licht arrest, en net ien fan syn freonen wat yn ’e wei te lizzen as dy foar him soargje woenen.

₂₄In deimannich letter wie Felix der wer mei syn frou Drusilla, dat in Joadinne wie. Hy liet Paulus komme en liet him oer it leauwen yn Jezus Kristus fertelle. ₂₅Mar doe’t dy it hie oer rjochtfeardichheid en selsbehearsking en oer it kommende oardiel, krige Felix it krap en sei: Gean foar dizze kear mar fuort; as ik it ris wer oan tiid haw, sil ik jo wol wer roppe litte. ₂₆Mar hy hope tagelyk, dat Paulus him jild biede soe. Dêrom liet er him algeduerigen by him komme om mei him te praten. ₂₇Doe’t der twa jier om wienen, waard Porcius Festus goeverneur foar Felix yn ’t plak. Mar omdat Felix de Joaden te wille wêze woe, liet er Paulus yn ’e gefangenis sitte.