1 Korintiërs 11

₁Folgje myn foarbyld, lykas ik ek Kristus sines folgje.

₂Ik priizgje jimme, dat jimme yn alles my yn oantinken hâlde en de oerleveringen hâlde lyk as ik dy oan jimme trochjûn haw. ₃Mar ik wol, dat jimme dit goed witte: Kristus is it haad fan elke man, it haad fan ’e frou is de man en it haad fan ’e Kristus is God. ₄Elke man, dy’t bidt of profetearret mei wat op ’e holle, makket syn holle te skande. ₅En oarsom, elke frou, dy’t bidt of profetearret sûnder wat op ’e holle, makket har holle te skande. It is like slim, as wannear’t har de holle kealskeard wie. ₆Want as in frou net wat op ’e holle docht, moat se har hier ek mar ôfknippe litte. As it lykwols in skande foar in frou is om har kealknippe of skeare te litten, dan moat se ek wat op ’e holle dwaan.

₇In man hoecht de holle net te bedekken: hy is Gods byld en strielet Syn hearlikheid ôf, mar de frou strielet de hearlikheid fan ’e man ôf. ₈Want net de man is nommen út ’e frou, mar de frou út ’e man. ₉De man is ommers ek net skepen om ’e frou, mar de frou om ’e man. ₁₀Dêrom moat de frou in teken fan macht op ’e holle hawwe om de ingels. ₁₁En dochs is yn it kristlik bestel noch de frou sûnder man wat, noch de man sûnder frou. ₁₂Want lykas de frou út ’e man makke is, sa komt ek de man troch de frou te wrâld; en alles komt út God. ₁₃Gean mar by jimsels te riede: Jout it foech, dat in frou sûnder wat op ’e holle ta God bidt? ₁₄Leart de natuer sels jimme ek net, dat lang hier in skande is foar de man, ₁₅wylst dat in eare is foar de frou? It hier is har ommers as in wale jûn.

₁₆Mar as immen mient, dat er hjir strideraasje om meitsje moat, ús wenst is soks net, en likemin de gemeenten fan God harres.

₁₇No’t ik jimme dizze foarskriften jou, moat ik jimme lekje, dat jimme gearkomme op in wize, dy’t mear kwea docht as goed. ₁₈Want om te begjinnen hear ik, dat wannear’t jimme gearkomme as gemeente, der partijen ûnder jimme binne en foar in part leau ik dat ek wol. ₁₉Want der moatte wol spjaltingen ûnder jimme wêze, dat oan it ljocht komme mei, wa fan jimme betroud binne.

₂₀Sa’t jimme no gearkomme, is dat net it iten fan it nachtmiel fan ’e Hear. ₂₁Want by it miel, yt elk syn eigen iten op sûnder te wachtsjen, dat de iene hat honger en de oare is dronken. ₂₂Hawwe jimme dan gjin huzen om te iten en te drinken? Of ferachtsje jimme de gemeente fan God en wolle jimme har dy’t neat hawwe te skande meitsje? Wat sil ik jimme hjir fan sizze? Kin ik jimme priizgje? Hjiryn wis net.

₂₃Want sels haw ik by oerlevering fan de Hear ûntfongen, wat ik jimme wer trochjûn haw. De Hear Jezus naam yn ’e nacht, dat er oerlevere waard, brea; ₂₄en nei’t Er tanke hie, briek Er it brea en sei: Dit is myn lichem foar jimme. Doch dat ta in oantinken oan My. ₂₅Allyksa naam Er ek de beker, nei it iten en sei: Dizze beker is it nije ferbûn dat fêstleit yn myn bloed. Doch dat, sa faak jimme derút drinke, ta in oantinken oan My.

₂₆Want elke kear, dat jimme fan dit brea ite en út ’e beker drinke, ferkundigje jimme de dea fan de Hear, oant Er komt. ₂₇Dêrom, wa’t op in ûnweardige wize fan it brea yt of út ’e beker drinkt, dy besûndiget him oan it lichem en it bloed fan de Hear. ₂₈In minske moat himsels dus ûndersykje en sa fan it brea ite en út ’e beker drinke. ₂₉Want wa’t yt en drinkt sûnder der mei te rekkenjen, dat it it lichem fan de Hear is, hellet mei sok iten en drinken in oardiel oer himsels. ₃₀Dêrom binne der ûnder jimme safolle swak en siik en binne der gâns ferstoarn. ₃₁Mar as wy rjochtdei hâlden oer ússels, soenen wy net ûnder it oardiel falle. ₃₂No’t wy lykwols troch de Hear oardiele wurde, wurde wy kastijd, dat wy net mei de wrâld feroardiele wurde. ₃₃Dêrom, myn bruorren, as jimme gearkomme om te iten, wachtsje dan op inoar. ₃₄Hat ien honger, dan moat er thús mar ite, dat jimme net ûnder it oardiel falle as jim gearkomme.

It oare sil ik regelje sa gau’t ik kom.