1 Kroniken 13

₁Nei’t David it mei de oanfierders fan tûzenskippen en hûndertskippen, dus mei alle befelhawwers oerlein hie, ₂sei er tsjin ’e hiele folksfergearring fan Israel: As it jimme goed taliket en it neffens de wil fan de Heare ús God is, lit ús dan rûnom oan ús bruorren dy’t yn alle dielen fan Israel oerbleaun binne en ek oan ’e prysters en leviten yn ’e stêden dêr’t se har mienskarren hawwe, it boadskip stjoere, dat se har by ús jouwe; ₃dan wolle wy de arke fan ús God wer by ús helje, want yn ’e dagen fan Saul hawwe wy der gjin noed fan stien. ₄Doe sei de hiele gearkomste, dat woenen se dwaan; want se achten it allegear in goede saak.

₅Sadwaande rôp David hiele Israel byinoar, fan ’e Sichor yn Egypte ôf oan de tagong fan Hamat ta, om Gods arke fan Kirjat-Jeärim op te heljen. ₆Doe teach David mei hiele Israel nei Baäla, nei Kirjat-Jeärim, dat by Juda heart, om dêrwei de arke op te heljen fan God de Heare, dy’t op ’e kearûb-ingels troanet, de arke dêr’t de hillige Namme oer útroppen wurdt. ₇Se rieden Gods arke op in nije wein út it hûs fan Abinadab; Oezza en Achjo stjoerden de wein. ₈David en hiele Israel dûnsen foar Gods eagen út alle macht mei sang, by lieren, harpen, trommen, bekkens en trompetten.

₉Mar doe’t se njonken de terskflier fan Kidon kommen wienen, stiek Oezza de hân út om de arke te hâlden, want de oksen stroffelen. ₁₀Doe waard de Heare tige lilk op Oezza en Hy sloech him, om’t er de hân útstutsen hie nei de arke. Sa stoar hy dêr foar Gods antlit. ₁₁David makke him der tige lilk oer, dat de Heare sa op Oezza ynslein hie, en hy neamde dat plak Peares-Oezza; sa hjit it no noch altyd.

₁₂Dy deis waard David bang fan God en hy sei: Hoe moat ik Gods arke dan by my komme litte? ₁₃Dêrom liet David de arke net by him bringe yn de Davidsstêd, mar hy liet him ôfslaan nei it hûs fan Obed-Edom, de Gattyt. ₁₄Sadwaande bleau Gods arke trije moanne lang by Obed-Edom-en-dy yn ’e hûs; en de Heare segene it hûs fan Obed-Edom en al wat sines wie.