Jeruzalem klaagt en smeekt om hulp

1¹Hoe eenzaam zit zij neer, aleph

die stad, eens zo dichtbevolkt!

Als een weduwe is zij geworden,

zij die groot was onder de heidenvolken.

Een vorstin onder de gewesten

is verplicht tot herendienst.

²

en haar tranen stromen over haar wangen.

Zij heeft geen trooster

onder al haar minnaars.

Al haar vrienden hebben trouweloos met haar gehandeld;

ze zijn haar tot vijanden geworden.

³Juda is in ballingschap gegaan vanwege de ellendegimel

en vanwege de vele slavenarbeid.

Zíj woont onder de heidenvolken,

zij vindt geen rust;

al haar vervolgers halen haar in

tussen de nauwe doorgangen.

⁴De wegen van Sion treuren, daleth

ze zijn zonder feestgangers.

Al haar poorten zijn verwoest;

haar priesters zuchten.

Haar jonge vrouwen zijn bedroefd,

en zijzelf – bitter is het haar.

⁵Haar tegenstanders zijn aan het hoofd komen te staan, he

haar vijanden zijn gerust.

Want de HEERE heeft haar bedroefd

om haar talrijke overtredingen.

Haar kleine kinderen zijn in gevangenschap

gegaan, vóór de tegenstander uit.

⁶Uit de dochter van Sion trokwaw

al haar pracht weg.

Haar vorsten zijn als herten geworden

die geen weide vinden:

krachteloos gingen zij

vóór de vervolger uit.

⁷Jeruzalem denktzain

in de dagen van haar ellende en haar ontheemding,

aan al haar kostbaarheden

die zij in de dagen van weleer bezat,

toen haar volk in de hand van de tegenstander viel,

en zij geen helper had,

de tegenstanders haar zagen en lachten

om haar ondergang.

⁸Zwaar heeft Jeruzalem gezondigd; cheth

daarom is zij tot een afgezonderde vrouw geworden.

Allen die haar eerden, verachten haar,

want zij hebben

Ja, zij, zij zucht

en zij heeft zich naar achteren toe omgekeerd.

⁹Haar onreinheid kleeft aan haar zomen; teth

zij heeft niet gedacht aan haar

Wonderbaarlijk diep is zij gezonken,

zij heeft geen trooster.

Zie, HEERE, mijn ellende,

want de vijand maakt zich groot.

¹⁰De tegenstander heeft zijn hand uitgespreidjod

over al haar kostbaarheden;

immers, zij heeft heidenvolken zien

binnengaan in haar heiligdom,

van wie U geboden had dat zij niet mogen komen

in Uw gemeente.

¹¹Heel haar bevolking zuchtkaph

op zoek naar

Zij hebben hun kostbaarheden gegeven voor voedsel,

om hun ziel te verkwikken.

Zie, HEERE, en aanschouw,

hoe veracht ik geworden ben!

¹²Raakt het u allen niet, voorbijgangers? lamed

Aanschouw en zie

of er leed is als mijn leed,

dat mij is aangedaan,

waarmee de HEERE mij bedroefd heeft

op de dag van Zijn brandende toorn.

¹³Vanuit de hoogte heeft Hij vuur gezondenmem

in mijn beenderen, en Hij heerst daarover.

Hij heeft voor mijn voeten een net uitgespreid,

Hij heeft mij naar achteren toe doen omkeren,

Hij heeft mij tot verwoesting overgegeven,

de hele dag ziek gemaakt.

¹⁴Het juk van mijn overtredingen is aangebonden, nun

door Zijn hand zijn zij samengevlochten;

zij zijn op mijn nek geklommen.

Hij heeft mijn kracht doen struikelen.

De Heere heeft mij in hun handen gegeven;

ik kan niet opstaan.

¹⁵De Heere heeft al mijn machtigensamech

in mijn midden verworpen.

Hij heeft een samenkomst over mij uitgeroepen

om mijn jongemannen te breken.

Als in een wijnpers heeft de Heere

de maagd, de dochter van Juda, getreden.

¹⁶Vanwege deze dingen ween ik, ain

omdat de Trooster Die mijn ziel verkwikt

ver van mij is.

Mijn zonen zijn ontzet,

want de vijand had de overhand.

¹⁷Sion spreidt haar handen uit, pe

maar zij heeft geen trooster.

Wat Jakob betreft heeft de HEERE geboden:

Zijn omstanders zullen zijn tegenstanders zijn.

Jeruzalem is geworden

als een afgezonderde vrouw onder hen.

¹⁸Rechtvaardig is Hij, de HEERE, tsade

want ik ben Zijn bevel ongehoorzaam geweest.

Luister toch, alle volken,

en zie mijn leed:

mijn jonge vrouwen en mijn jongemannen

zijn in gevangenschap gegaan.

¹⁹Ik riep tot mijn minnaars, koph

maar

Mijn priesters en mijn oudsten

hebben de geest gegeven in de stad,

toen zij voedsel zochten voor zichzelf

om hun ziel te verkwikken.

²⁰Zie, HEERE, hoe het mij bang te moede is; resj

mijn hart keert zich om in mijn binnenste,

want ik ben zeer ongehoorzaam geweest;

buiten heeft het zwaard mij van kinderen beroofd,

binnenshuis is het als de dood.

²¹Zij horen hoe ik zucht, sjin

maar ik heb geen trooster.

Al mijn vijanden horen mijn onheil, zij zijn vrolijk,

omdat U dat hebt gedaan.

U hebt de dag gebracht die U aangekondigd hebt,

maar zij zullen zijn net als ik.

²²Laat al hun kwaad voor Uw aangezicht komen, taw

en doe met hen

zoals U met mij gedaan hebt

vanwege al mijn overtredingen.

Want talrijk zijn mijn zuchten,

en mijn hart is afgemat.